Tâhirü’l-Mevlevî, 1877-1951 yılları arasında yaşamış olup 60 kadar eser yazmıştır. İstiklal mahkemelerinde İskilipli Atıf Hoca ile birlikte yargılanan Tâhirü’l-Mevlevî, daha çok İslam kültürü ve tasavvuf üzerine eserler vermiş, tercümeler yapmış ve edebiyatımıza ve İslam dünyasına ciddi katkılarda bulunmuştur. Mevlevî, “Hallâc-ı Mansûr’a Dâir” eserinde, Hallâc-ı Mansûr’a yönelik ağır eleştirilere cevap vermiş, onun fikirlerini izah etmiştir. Hallâc-ı Mansûr 857-922 yılları arasında yaşamış, hadis kitapları yazmış, tasavvufta ilerlemiş ancak bazı sözleri sebebiyle idam edilmiş bir mütedeyyindir. İdamına: “Ben Hakk’ım”, “Cübbemin içinde Allah’tan başka kimse yoktur” ve buna benzer sözleri sebep olmuştur. Âlimlerin bir kısmı Hallâc-ı Mansûr’u mürted olarak değerlendirse de bir kısmı ise onun bu sözleri tasavvufi aşk haliyle söylediğini, günde 1000 rekât nafile namaz kıldığını, âlim olduğunu belirterek masum olduğunu ifade eder. Bu kitapta Tâhirü’l-Mevlevî dışında Hucviri, Gazali, Feridüddin Atar, Necmüddin Kübra, Mevlana, Ahmet Eflaki, Abdurrahman Cami ve Sarı Abdullah Efendi’nin Hallâc-ı Mansûr’a dair incelemeleri ve yorumları da yer alıyor. Cümlesinden Allah razı olsun demekle birlikte bu eserin okunmasını tavsiye ediyorum.
