Hani bahar sefer mevsimindi
Kol kol orduların dağılırdı dört bir yana
Atlas yelkenli gemilerin açılırdı
“Türk Gölü” Akdeniz’in
O masmavi sularına..
Dal gibi leventlerin sıralanırdı
Kurt başlı kadırgaların küpeştesinde
Deryâlara hükmeden Barbaros’un hani?
Hani bahar sefer mevsimindi
Kol kol orduların dağılırdı dört bir yana
Şimşekler çakardı atlarının nallarından
Sultanınla, beğinle
Atlınla, yayanla
Serhatlerde
Bel vermez sıra dağlar gibiydin..
O atlılar, yayalar, beğler, hakanlar hani?
Enerjin mi, imanın mı, neslin mi tükendi?
Bir zamanlar
Pâyidar olduğun yer Ötüken’di
Bir zamanlar
Çin Seddi’nden, Alp’lerden seslenirdin
Nil’de, Tuna’da at sular
Zaferlerle süslenirdin
Bir zamanlar
Türklüğünle, imânınla, neslinle övünürdün
Viyana’da, Mısır’da, Çaldıran’da vuruşur
Uyvar’da görünürdün
Yazdığın destanlar dillerde dolaşırdı
Bir zamanlar
Kasırgalar, yıldırımlar sana eşti
Zaman yine o zaman
Yoksa
Kanın mı, imânın mı, neslin mi değişti?
Kükreyen bir ses Türk’e
“Uyan! Uyan!” demişti
Türk, böylesine mert sesi
Yıllardır özlemişti
…
Her 3 Mayıs’ta bozkurtlar
Kol kola inerler düze
Bu ruh yaşadıkça
Elbet bir gün gelecek
Bozkurtlar hükmedecek
Gece ile gündüze