“ Nereye gidersem gideyim, nereye varırsam varayım, asam her zaman taşlı bir yola, bakışlarım her zaman zengin bir eve, düşüncelerim ise her zaman taş bir kalbe rastlamıştır. Sizin kibirli ve zalim zenginliğinize her baktığımda, kalbimi önce korku ve acı sarmış, sonra öfke ve nefrete dönüşmüştür, zira insan olmanın ne kadar ayıp olduğunu hissedip, yeryüzünün uzayın en rezil noktası olduğunu görmüşümdür.”