En sevdiğim şairi düşündüren bir kitap oldu. Ben en sevdiğim şiirin yazarını, en sevdiğim şair saymıştım. Bu kitapla artık o Yavuz Bülent Bakiler değil. Ergenlik çağlarımda Cebeci İstasyonu ve Sen şiiri beni öyle bir çarpmıştı ki. Sonra Şaşırdım Kaldım İşte'yi ezberleyişim...
O zamanlar bir tv programında tesadüfen şairi gördüm. O konuşma da beni çok etkilemişti. Ve orada Cebeci İstasyonu şiirini okuduğu kısmı kaydetmiştim açar açar dinlerdim. Hala çok severim o şiiri. Bu kitabı da taa o zamandan beri okumak istiyordum. Bugüne kısmetmiş.
Şunu idrak ettim ki ben Yavuz Bülent Bakiler'in tarzını sevmiyorum. Daha mecaz ve serbest ve hatta hatta zor şiiri seviyorum. Anlamaya çalışmayı seviyorum.
Her şeye rağmen onun yeri ayrı kalacak.
Teşekkürler, güzel bir okuma oldu.