Ahmet Arif şiirleri birçok şarkıya söz olmuştur. O yüzden kimse çok yabancı değildir. 'Bu mısrayı bir yerde duydum' diye okunuyor şiirler hep.
Arif'e siyasi bir etiket yapıştırılmıştır. Ancak Arif'in mısralarında ki şey hayat. Politikadan, kimliklerden, mezheplerden, taraflardan çok uzak bence. Olabildiğince yalın. Okurken çoğu kez Nazım Hikmet'i anımsadım. Nazım'ın tebrik şiirlerinin yanında Arif'in şiirleri çok daha samimi.
Behçet Necatigil nasıl ki evlere yorulmuşsa, Ahmet Arif'de dağlara, hasrete yorulmuş. Yaşar Kemal ile kalem arkadaşı gibiler. Efsanelerin, dağın, doğunun, kırsalın sesini duyuyorsunuz. Doğu Anadolu'yu gören, oraların taşındığı bir duruma bakanlar anlar; bu şiirlerin içinden geçen naraları.
Tavsiyemdir şiirlerini kendi sesinden dinleyin!
Keyifli okumalar diliyorum