Ey dünya zevkini düşünüp hastalıktan ıztırab çeken kardeşim!
* Bu dünya eğer dâimî olsaydı,
* Ve yolumuzda ölüm olmasaydı,
* Ve firak ve zevâlin rüzgârları esmeseydi,
* Ve musibetli, fırtınalı istikbalde mânevî kış mevsimleri olmasaydı, ben de seninle beraber senin haline acıyacaktım.
Fakat madem dünya bir gün bize '' Haydi, dışarı!'' diyecek, feryâdımızdan kulağını kapayacak; o bizi dışarı kovmadan, biz bu hastalıklar ikâzatıyla şimdiden onun aşkından vazgeçmeliyiz. O bizi terk etmeden, kalben onu terke çalışmalıyız.
