Meşhur Kürt şairi ve büyüğü Ehmede Xanî, Nûbehara Biçûkan adlı Kürtçe-Arapça manzum sözlüğünün ön sözünde der ki: “Ne ji bo sahip rewacan, Belkî ji bo bîçûken Kurmancan.” (Ben bu kitabı, şöhret ve bilginler için değil, Kürt çocukları için yazdım.)
Musa Anter de böyle söylüyor.
Samimi, sıcak bir şekilde anılarını anlatıyor.
Zamanında Kürtçe diline olan baskıları yüreği buruk olarak yazıyor:
“Çünkü şarkı Kürtçeydi; dışarıda, yani şehir içinde Kürtçe konuşmak yasaktı. Hatta konuşanlardan, eğer tespit edilmişse, kelime başı 1 lira ceza alırlardı. Bu yüzdendir, Mardin bir dilsizler kampına dönmüştü.” Sy.34
Kitapta birçok bilgi mevcut. Okumanızı tavsiye ediyorum, iyi okumalar.
