" Ölüm ile yaşam arasındaki bu durakta gidip gelirdi semtin azizleri...
Havalanırdı kağıttan kanatları yokuşlarda...
Ve çıkmaz sokaklarda ayak izleri ...
"Herkes birinin geçmişinden bir hatıradır. Ama herkesin bir geleceği de vardır. Bazısı da benim gibi başkasının hatırası olmayı seçer ve orada kalır. Kötü olan, bir hatıra olmayı seçmişken bile unutulmaktir. "
Derdimi ağlayacak kadar hüzün biliyorum,
istesem ana dilim gibi saatlerce susabiliyorum
'hiiç öylesine aradım' cümlesindeki gizli özlemi şıp diye bulabiliyorum
böyle durumlarda en çok Graham Bell'e sövüyorum.