Eserin müellifi Ali Erol abi, önce ders halkasında sonrasında da vaaz ve sohbetlerinde bulunduğu Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri'yle hatıralarını anlatmış. Eserde anlatılanlar daha çok 1943-45 li yıllardan ve biraz da 1959 lu yıllara kadar ki süreci kapsıyor.Eserde benim açımdan en dikkat çekiçi şey ise insanların yönetimin korkusundan dine sırt döndüğü ve ya dönmek zorunda bırakıldığı
(karar sizin) yıllarda Süleyman Hilmi Tunahan'ın dini ilimler okutmak için adeta kendini parçalarçasına talebe okutmak için gayretleridir. Okuttuğu ve icazet verdiği talebelerini de memleketin dört bir yanına göndermiş ve talebelerine nasihatinde tek bir kişi bulsanız bile okutacaksınız geri dönmeyeceksiniz demesidir. Şimdi bana birini göstersinlerki tek bir kişi için talebenin ayağına gitsin. Nerde o günler. Süleyman Hilmi Tunahan Hazretleri der ki " Talebeden para alınmaz, para verilir." Bu anlayışta bizlere örnek olmalı. Ben bu eserde gecesine gündüzüne katan, daima ders okutmaya çalışan, talebelerine baba şevkatiyle yaklaşan, mahçup etmeyip güzellikle ikaz eden, söylemekten çok uygulayıp öğreten, son nefesine kadar inandığı değerler için çabalayan, Allah'ın rızasını kazanmayı en üstün seviye telakki eden kıymetli bir alim gördüm.Bugün din namına bir şeyler ayaktaysa bizler de bu dine hizmet edenleri rahmetle anmalıyız. Allah onlardan razı olsun.
