Favori yazarım Alain de Botton bir gün çok uluslu bir şirketin CEO'sundan, Heatrow terminalinin ilk misafiri olarak bir haftalığına havalimanında kalıp, izlenimci bir araştırma yapıp kitaplaştırması için davet alıyor. Sebebini ise şöyle açıklıyor:
"Dünyanın hala öyle yönleri var ki, onları anlatacak doğru sözcükleri bulabilme konusunda ancak yazarlara güvenilebilir"
Tekerlerin piste değdiği andan uçak yemeklerine; terminalde birbirine son kez sarılıp vedalaşan çiftlerden havalimanı güvenliğine kadar onlarca müthiş ayrıntı, Botton'ın yorumlarıyla gülümsetiyor..
Bir iki hoş paragrafı paylaşıyorum:
---Güvenlik elemanlarıyla ilgili---
Gerilim türünde yazan yazarlar gibi, havalimanındaki güvenlik elemanlarına da normalinden daha olaylı, hayali bir yaşam yüklenir. Meslek yaşamlarının her anında alarm durumunda ve belki on yılda, o da muhtemelen Larnaca ya da Bakü’de yaşanacak türden en uzak ihtimallerde dahi tepki vermeye daima hazırlıklı oldukları için onlara yakınlık duyarım... Sıradan bir Çarşamba sabahı bile, İsa’nın yerel dönüşünü mahallesinde sabırsızlıkla bekleyen Protestan mezhebinin üyeleri gibidirler.
---Havalimanı rahipleriyle ilgili---
Peder Sturdy’ye, “insanlar size en çok ne soruylar?” dedim.
Uzun bir sessizlik oldu… “Kayboldukları zaman geliyorlar bana” diye yanıtladı Peder sonunda, ilk kelimelerin üstüne basa basa söylemişti.
“Peki, hangi konuda kaybolduklarını hissediyor olabilirler?”
“Ah”, dedi Peder, derin bir iç çekip, “aradıkları neredeyse hep tuvaletler oluyor.”
