Taşradaki memurun yaşadığı zorlukları anlatan çok eser var ama bu noktada belli şablonlardan ve kolaycılıklardan sıyrılıp sadece fotoğraf çekme yani sorgulamayı okuyucuya bırakma erdemi az eserde var. Bence onlardan biri. Bunu yaparken kullandığı malzemenin kendi yaşamı olması yazarın değerini daha da arttıran bir durum. Köyü, köycülük yapmadan anlatabilen az yazarımız var.
Anlamak için sevmeyi, kavramak için de dışarıdan bakabilmeyi bilmek gerekiyor. Cevdet Kudret oldukça sade ve gösterişsiz diliyle, büyük sorunlara işaret ediyorum havasında olmadan, çok büyük sorunlara işaret ediyor. Bu sade tarzın, anlatılan şeylerde yatan çarpıklıklardan kaynaklı olarak zaten derininde var olan mizah ögesini iyice parlatacağı çok açık sanıyorum. Ki en kaliteli mizah böylesidir bence.
