Kısa kısa öyküleri o kadar güzel anlatmış ki...Keşke daha uzun olsaydı dediğim kitaplardan bir tanesi.Ayrıca Aziz Nesin’in kendine özgü başlıca yazım biçimleri de kitaba ayrı bi hava katmış diyebilirim.Mutlaka okumalısınız...
Hele hele, aman duymasınlar, peki şekerim gibi tadına doyum olmayan pek neşeli öyküleri ile gülümseten, dinlendiren çok keyifli bir eser.
Havadan suya her alana el atan öyküler yine üstadın muhteşem halk dili ve anlatımıyla bambaşka bir boyut kazanmış.
Keyifli okumalar dilerim.
"O zaman demokrasi lafı bizde hemen hemen hiç duyulmamış. Türkiye'de vitamin adının yeni yeni duyulmaya başladığı yıllardı. Bunu söyleyişim, bize demokrasinin vitaminden çok sonra geldiğini anlatmak içindir.
...
Bizim demokrasiden öğrendiğimiz, iki şeydi. Birisi birbirimize demokrasi üslubuna göre, 'ulan', 'şişştt', 'bana bak' demiyecek.
Aziz Nesin'i Dostoyevski'ye benzetiyorum. Dostoyevski, Rus halkının hoş olmayan ve tuhaf yanlarını anlatır. Aziz Nesin de bu ülkenin normalleşen absürt hallerini anlatıyor.
Zira, izahı olmayan şeylerin mizahı olur.
Havasına suyuna taşına toprağına
Bin can feda bir tek dostuma
Her köşesi cennetim ezilir yanar içim
Bir başkadır benim memleketim…
Adına şarkılar yazdık memleketim, bir değil bin canlar feda ettik yoluna, öldük öldük dirildik.Kaç ana ağladı, kaç ocak söndü sayamadık, dibini sıyırdık yokluğun da, acının da.Ağıtlar yaktık, anaların gözünü yaşlı
