Acaba "halka giden" sanatın kaderi miydi sığlaşmak ve yapaylaşmak? Buna evet demek istemem ya da "evet" demek içimden gelmiyor demek daha doğru belki. Çünkü buna "evet" dediğimiz an sanatın ,düzeyini kaybetmemesi için seçkinlerin tekelinde kalması gerektiği gibi berbat bir sonuca varmak zorunda kalırız. Ama ne yazık ki, tersi uygulamalar da, şu ana kadar hiç umut verici olmadı ve seçkinci tezi doğrulamaktan başka bir işe yaramadı.