Sait Faik’in ikinci öykü kitabını okudum ve tüm eserlerini okumaya karar verdim.23 güzel hikaye…Ben en çok Su Basması,Parkların Sabahı,Akşamı,Gecesi ve Simitle Çay öykülerini sevdim..Hepsi çok sıcak,çok bizden,hayatın içinden..Okuyun,okutun..
**Kadın kısmının yalnız kendisinin bildiği sır,dünya üzerinde yoktur.
**Düşünmek,yazı düşünmekten doğdu.Konuşurken düşünmüyor muyduk?Düşünüyorduk ama hatalara düşüyor,bir türlü onaramayacağımız haltlar karıştırıyorduk.Sonradan ne kadar pişman oluyor,söylediğimiz,hırsla söylediğimiz bir sözden ne kadar utanıyorduk.
**Çiçekler ve ağaçlar ve otlar,yalnız sonbaharda son bir ümitle yapraklarını dökerek,garip,esrarlı ve fani goncalar açarak insanlara,ümitlerden ve zaaflardan son defa bahsederler.
**Milyonluk şehirde de yaşasa,insanoğlunun içinde yalnızlık,kendi içine çekilme,sinme günleri doludur.
**Bana öyle gelir ki,dünya yüzündeki asıl dostlar,asıl kardeşlerimiz aynı saniyede doğup,aynı saniyede ölen kişilerdir.
