DENGÊ XERÎBİYÊ Di vê meydana biçûk de dest pê kir. Zora hemû dengên din ên ku heya wê demê jiyana min hûnandibû, bir. Di ruh û dilê min de, ji xwe re cihekî taybet anî pêş. Dengê welatê xerîbiyê, naşibe dengên din mîna dengê seqemê ye, lê jê sartir e. Mina dengê şûrê mêrkujan e, lê jê tûjtir e. Mina dengê guliyên berfê ku hêdîka dikeve erdê, lê jê zîztir e. Mîna dengê kund û kundan e, lê jê bêtir bi tirs bû. Dengê welatê xerîbiyê, guhdarên bîrbir! sar, zirav, zîz û tijî metirsî ye. Dengekî ku tu deng nikare wî haş bike, ji dilsozî û fikaran dûr bixîne û vegerîne dengekî xwe- zayî. Rengê welatê xerîbiyê, bi darê zorê dizê û dijî. Dema ku me ji welatê xwe bêdeng û bi kesereke kûr xatir xwest, pişta xwe da çemê Dîcle û ber bi welatê jor di nava leşker û berpirsên leşkerên Osmaniyan de, em bi rê ketin, min dengê wela- tê xerîbiyê di ruh û dilê xwe de his kir. Ev deng jî mîna êşa çavê min ê kor bû, kese- kî din nedidît, lê hîseke ecêb, nefes li min diçikand û ez diavêtim di nava pêlên xurt ên tevliheviya dil, ruh, bîr û hiş...

Hawara Dîcleyê

Mehmed Uzun

Dıjwar Hevi

@Djwrhevi·

11 October 2019 10:17

10 Ekim 2007

Ben, bana benzer karakterleri yazmıştım. Ben bir mağlup ve mağdurdum; bir öteki ve barbardım; bir yabancı ve sürgündüm. Saygı sevgi ve özlemle....🥀

Mehmed Uzun

Dicle'nin Yakarışı

26 İleri

52 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.