Kalbi konuşturmak için önce dili susturmak gerekirdi. Dil susunca kalp Rabbi ile kelama dururdu. Lisanın kelamı sınırlıydı. Kalbin kelamı sınırsızdı. Lisanın konuşma alanı âlem-i şehadetti. Kalbin konuşma alanı ise tüm âlemlerdi. Lisanın kelamı maddenin, nefsin tercümanıydı. Kalbin kelamı ise Arşın diliydi.
Kalp sırrına ermek için dil sırrından geçmek gerekirdi.