Hayali Kahramanlar Hakiki Erkekler
H. Bahadır TürkHayali Kahramanlar Hakiki Erkekler Gönderileri
Hayali Kahramanlar Hakiki Erkekler kitaplarını, Hayali Kahramanlar Hakiki Erkekler sözleri ve alıntılarını, Hayali Kahramanlar Hakiki Erkekler yazarlarını, Hayali Kahramanlar Hakiki Erkekler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Ocak Ayı Okuma Durumum:
(Amacım sadece kendime not düşmek. Yıllık hedef belirlemedim. Her ay ne kadar okuduğumu görmek istiyorum.)
1- 
Kurtlarla Koşan Kadınlar
2- 
Gitanjali
3- 
Usta ve Margarita
4- 
Solak Kadın
5- 
Kâğıt Ev
6- 
Hayali Kahramanlar Hakiki Erkekler
7- 
Ben Orada Yokken
8- 
Düğümler
9- 
İstanbul'da Bekâr Kadın Olmak
10- 
Sıfırdan Başlamak
11- 
Şeytanın Sözlüğü
12- 
Pedal Çeviren Kadınlar
13- 
Yabancılar, Tanrılar ve Canavarlar
14- 
Zihin Koleksiyoncusu
15- 
Saç Örgüsü
16- 
Sanat ve Sanatçılar Üzerine Notlar
17- 
Pastoral Senfoni
18- 
Ayna Çarpması
19- 
Hepimiz Yamyamız
20- 
Anarşist Banker
21- 
Çocuğun Öyküsü
22- 
Mutsuzluğa Doyum
23- 
Günler Aylar Yıllar
24- 
Carmilla
25- 
Öteki Kabuslar
Pornografideki şiddet
jane Caputi "pornografinin işkecenceyi cinselleştirdiği"ne ve bu yönüyle patriarşinin seks ve şiddet arasında kurduğu bağın ifade edilmesine ve yapılandırılmasına hizmet eden bir vasat olduğunu söylerken; Slavoj Zizek ise Caputi'nin sözünü ettiği türden "standart bir pornografi" sahnesinde "kadının bu işi yapmaktan ve bunu yaparken seyirci tarafından seyredilmekten tam manasıyla keyif alan teşhirci özne olarak öne çıkarıldığını" belirtir. Yine Zizek, başka bir metinde, "pornografinin seyirciyi önsel olarak sapıkça bir konum işgal etmeye zorladığı"na ve seyirciyi "nesne konumuna", bir tür "nesne bakışa" indirgediğini söyler. Üstelik okurun gördüğü "vahşet"e bir süre sonra alışması, hatta o anlan araması da pornografik bir eylem olarak görülebilir. Sontag'ın bu paralelde söylediklerini düşünelim: "İnsanın ilk defa bir porno film seyrettiğinde yaşadığı şaşkınlık ve hayret duygusu bir kaç defa sonrasında nasıl azalıp yok oluyorsa, fotoğraf halindeki vahşet görüntülerine bakmanın yarattığı şok duygusu da birkaç tekrardan sonra azalıp yok olacaktır.
Sadizm kavramı nasıl ortaya çıktı
Sadizm kavramının kullanıma sokulması Richard von Krafft-Ebing'in Psychopathia Sexualis'ten (1886) önce olmuş, kavram; 1850'lerde Flau bert ve Baudelaire'in yazılarındaki "dekadant" temalara işaret etmek için eleştirmenler tarafından kullanılmış, kavramın yaygınlaşması ise 1880'lerde de Sade'ın
Pulp Fiction atmosferli Giallo
Giallo'nun sinema serüveni, "1960'ların başında ltalyan sinemasının altın çağında" belirginlik kazanır: "Terim kendi başına, türlerde sık sık olduğu gibi, bir nitelik ya da duygunun tanımlamasını ifade etmez. Daha olağandışı ve esnek bir biçimde yıldan yıla farklılık gösteren devingen ve geçirgen sınırları olan "kavramsal" bir kategori olarak işlev görmektedir ve gotik korku , polis prosedürleri , suç melodramları ve komplo filmlerini içerir.Bu doğrultuda giallo'nun "olmazsa olmazları "arasında çoğu zaman klişelere dayanan bir senaryo, "panayır karmaşası içinde bir karakter silsilesi" ve "seks ve seksüel sapkınlıklar" vardır.
Nedir bu Killing?
Killing, ilk kez 1966 yılında, ltalya'da Ponzoni tarafından yayımlanmış bir fotoromandır. Editörlüğünü Pietro Granelli, yönetmenliğini Rosario Borelli yapmıştır. 1964 yılında Magnus ve Max Bunke işbirliğinin ürünü olan çizgi roman kahramanı Kriminal'in fotoroman evrenindeki karşılığıdır. Ancak "ondan da, öncülleri arasında sayılabilecek Fantômas ve Diabolik'ten de çok daha kötü ve sadisttir".Bununla birlikte Diabolik ve Killing arasında pek çok benzerlik vardır. Diabolik'in kız arkadaşı "zeki ve yırtıcı" Eva'nın da maske marifetiyle farklı kılıklara girebilmesi ve Diabolik'e yardım etmesi, Diabolik'in yine maske hazırlayıp kılık değiştirmesi, ses taklidi, silahlarla donanmış arabası vb. özellikleri vardır ama yüzü okurdan gizlenmez.
Kahramanlar ya babalarını ararlar, ya babalarının aradıkları şeyi...
Freud’a göre Dostoyevski’nin ruh hali
Dostoyevski'nin gaddar babasının ölümünü istediği ve bu ölüm gerçekleştiği için sara nöbetleri aracılığıyla kendini cezalandırdığına inanan Freud, Karamazov Kardeşler üzerinden Dostoyevski'nin ruh halini tartışan yazısında durumu en genel biçimiyle ortaya koyar:
Oğlan çocuğu babasıyla psikanaliz dilinde ambivalent (çelişik) sözcüğüyle anlatılan bir ilişki içinde yaşar. Bir yandan kendisine rakip saydığı babasını ortadan kaldırmayı amaç layan bir kin ve nefret besler içinde; öte yandan yine babasına karşı belli bir sevgiye her vakit ruhunda yer verir, her iki tutum da biraraya gelerek baba özdeşleşmesini doğurur. Gerek hayranlık duyduğu babasına öykünme arzusu, gerek kendisine rakip gördüğü babasını ortadan kaldırmayı amaçlaması, oğlanın kafasında babasının yerini alma düşüncesini uyandırır.
Sigmund Freud "Dostoyevski ve Baba Katli" üzerinde düşünürken, "kardeşi Andree'nin açıkladığına göre" der, "Dostoyevski daha çocukluk yıllarında geceleyin yattığı zaman başkalarında öldüğü izlenimini uyandırabilecek bir uykuya dalacağından korkar, böyle bir durumda kendisini gömmeden beş gün beklemelerini kağıt parçacıklan üzerine yazarak sağa sola bırakırdı." Freud'a göre bu "ölüm nöbetleri"nin anlamı açıktır: "Bir ölüyle, yani gerçekten ölmüş bir kimseyle ya da canlı, ama ölmesi istenen biriyle özdeşleşmeyi dile getirirler."
Jung’a göre “Don Juanizm”
Bu filmlerde ve tarihi çizgi romanlarda kahramanın bir tür anne kompleksinden muzdarip olduğu da düşünülebilir. jung, bu kompleksin "Don juanizm" olarak da karşımıza çıkabileceğini belirtirken annenin bilinçdışı olarak her kadında arandığı "Don juanizm"i şöyle açıklar: "Olumsuz anlamda Donjuanizm olan şeyin cesur, kararlı bir erkeklik, en büyük hedeflere ulaşma hırsı, tüm budalalıklara, saplantılara, haksızlığa ve tembelliğe muhalif bir ruh, ödün vermez, sağlam bir irade, dünyanın muammalarından bile ürkmeyen bir merak, ve nihayet, insanlara yeni bir yurt kuran ya da dünyaya yeni bir çehre kazandıran devrimci ruh gibi olumlu tezahürleri olabilir.
Süper kahramanların “yapay aileleri”
Roz Kaveney'in de belirttiği gibi, süper-kahramanların pek çoğunun hayvani bir yönü de vardır,özellikle tarihsel çizgi roman kahramanlarının hayvani gücü, kahramanların hem düşmanlarıyla mücadelesinde hem de bir savaş gibi de kurgulanmış erotik maceralarının anlatılışında karşımıza çıkan "ince belinden yakalayıp kendine çekti", "iri pençesi ile kadının uzun kara saçlarına yapıştı gibi ifadelerde vurgulanır. Yine Kaveney'in belirttiği gibi, pek çok süperkahramanın annesiz-babasız oluşu ya da ailelerine yabancılaşmış oluşları, onlardan kopuk bir durumda yaşamaları; onları "takım arkadaşları" olabilecek kişilerden bir aile kurmaya iter ("Batman'in Robin ve Alfred ile olan ilişkisi" vb.)
Kahramanlık arketipi
Eco’ya göre; "Bir arketip, belirli ortak özlemlerin toplamı olmak durumundadır.”
Homososyallik ve “sidekick”
1950'lerde Fredrick Wertham'ın Batman ve Robin arasın daki ilişkinin bir homoseksüel fantaziyi temsil ettiği şeklindeki açıklamasına işaret eden Best, homososyalliğin sadece bir tür eylem birlikteliğine değil, kahramanın gizli kimliğini bilme ayrıcalığına sahip olma gibi bir "sırdaşlık" bağına da göndermede bulunduğunu söyler.
Hipermaskülen soslu “er” sözler:P
__senin çenenin şeklini beğenmedim, iznin olursa az düzelteyim!
__ er erle döğüşür ama arasıra senin gibi kancıklarla da vuruşmak gerekiyor
__Bu kafa vuruşu mide bulantısına birebir gelir aslanım
__ Kalleşlik işime yarar, beni çok kızdırdığı için gücümü arttırır
__ Fazla değil otuz saniyecik sonra öteki dünyayı boylayacaksın
__ fazla yanıma yaklaşmayın, nezleyim size de bulaşır
Thilmany'nin de işaret ettiği üzere, çizgi romanlardaki süper kahramanların erkekliği ile kaslı görünümleri arasında idealize edilmiş bir erkeklik kurgusu özelinde özsel bir bağ vardır.Bu erkeklik kurgusu, Pecora'nın da vurguladığı gibi, çizgi roman kültürü içinde özellikle de erkek süper kahramanlar üzerinden gelişen "anti-feminist" bir dokunun gelişmesine sebep olur ve cinsiyetçi bir öykü anlatım kalıbına hizmet eder.