'ilim, bütün farzlardan önce gelen farzdır. ve biz bugünün müslümanları, bize ne oluyor ki ilim ve bilgi bu kadar uzağımızda? kalbimizin, işlerimizin ve inananlar arasındaki hukukun bilgisinden niçin bu kadar uzağız? ve bu bilme farziyetini yerine getirmeden nasıl kurtuluşumuzu ümit edeceğiz?
Oysa kapı açık. Can boğazda düğümleninceye kadar, kıyamet saatine kadar açık. Yeniden doğmak isteyenleri, yaşama şevkini yitirenleri, ebedî cennet yurdunu özleyenleri bekliyor. Ve o kapıdan girip geri dönmeyenler, bu kutlu yolculukta alemlerin ve kalplerin sahibine doğru, gerçek vatanlarına doğru yürüyorlar.
Cenâb-ı Allah bizi, aklımızı ve bilgi aracı duygularımızı kullanma hususunda sık sık uyarıyor:
“Düşünmüyorlar mı ?” “Akıl etmiyorlar mı?” “Görmüyorlar mı?” “Bilmiyorlar mı?”
Birçok âyet-i kerimenin sonunda yer alan bu sorulara, her ne ile ilgiliyse ilimsiz cevap verilemeyeceği de çok açıktır.
Benlik duygusundan kurtulmanın tek yolu, şu âyet-i kerimeyi bakış açımızın esası haline getirmektir:
“Sana gelen iyilik Allah’tandır. Başına gelen kötülük ise nefsindendir.” (Nisâ 4/79 )
Âyet-i kerimeyi iyi anlayan insan, başarılarda kendisini pay sahibi görmek yerine, karşılaşılan eksikliklerde kendisine pay arar; iyiliklere hissedar olmaya çalışmaz. Çünkü iyilik ve güzellik namına ne varsa, tamamen Allah’a aittir.