20 Ekim 2012, Londra'da tamamlıyor Julian Barnes Hayat Düzeyleri'ni. Eşini kaybettikten sonrasını dile getiriyor; keder, aşk, geçmiş, şimdi, özlem.
Bunların hepsini eşsiz bir metaforla anlatıyor Barnes. Okuru yıllar yıllar öncesine, 1882'ye götürüp Fred Burnaby ve Sarah Bernhardt ile tanıştırıyor önce. Sonra balonla olan ilk uçuşu, fotoğraflamanın gizemini anlatıyor. Aşka olan özlemi bu ikisiyle kesiştiriyor: "Peki, o zaman niçin aşka sürekli bir özlem duyuyoruz? Çünkü aşk, hakikatle büyünün buluşma noktası. Fotoğrafçılıkta olduğu gibi hakikat; balonculukta olduğu gibi büyü.
Üzerinde durduğu metaforu en sade biçimde şöyle yazıyor: "... her şey son derece açık, son derece emindir, ta ki şu ya da bu sebeple - balon hareket eder, bulut dağılır, güneş açı değiştirir - görüntü tümüyle kaybolup gider, sadece bellekte kalır, anlatılacak bir anektoda dönüşür."
Kederi yaşamanın verdiği tadı hissettiriyor yazdıklarında Barnes. Derin bir anlatımı ve tabi üzerine dakikalarca düşündüren cümleleri var. Çok severek okudum. Tekrar tekrar okunası bir kitap benim için.
