Bazen ağlarken ne kadar güçlü olduğumuzu anlarız, bazen gülerken. Böylece güç güçsüzlükle, mutluluk mutsuzlukla sarmalanır. Bütün bu gelgitler, yaşamın ta kendisidir.
Hayatta kazananlar olduğuna göre, kaybedenler de
olacaktır. Yoksa kazanmanın bir anlamı kalmaz.Üstelik herkesin mutlu olduğu bir toplumda acı çeken birileri olmayacağına göre,mutlu olmak bile anlamını yitirir.
Her an eşsiz ve değerlidir, üstüne düşünmekten yaşamaya fırsat bulamadığımız sonsuz güzellikte bir armağanken hayat, bazen de arkasından bakakaldığımız bir gemiye benzer, üstelik içinde bize ait olan tek şeyi alıp götüren bir gemi.