Orhan Tuncay öykülerinin konularını basit bir şekilde ele almış. Konularını seçerken 'ders verici' nitelikte olması için çabalamış diyebilirim. Öğüt verme isteğini o kadar çok ön plana çıkarmış ki. Bu da konuları basitleştirmiş. Yazar günlük hayattan insanın içini ısıtacak sıcacık hikayeler yazmak istemiş ama daha çok sıradanlıkta kalmış.
Belki de bende böyle bir etki yaratmasının nedeni,büyük umutlarla başladığım ama ilk hikayeden itibaren aradığımı bulamamış olmamdır. Daha önceden bildiğim ya da okuduğum hikayeleri tekrar okuyormuşum gibi bir hisse kapıldım.
Bunlarla birlikte sade bir dille yazılmış, betimlemeler hiç yok diyebilirim. Ancak bir kaç cümle var aklımda kalan.öykülerin arasında bana göz kırpan... Bir bölümde kitap okumanın önemine geniş yer vermiş bu ayrıca hoşuma gitti. Genel anlamda çok da kötü bir kitap değil aslında sadece sıradan ben farklı bir şeyler bulamadım açıkçası.
