Panait Istrati'nin otobiyografik romanı Hayat Yollarında, üç ana bölümden oluşuyor. İlk bölümde yokluk ve yoksullukla geçen zor bir çocukluk evresi ve Kir Leonida isminde Rum bir meyhanecinin yanında çalışmaya başlamasına tanık oluyoruz yazarın. Yılda sadece 2 gün tatil hakkı tanınıp, günde 19 saat çalışarak, her türlü hakarete, küfre ve dayağa maruz kalıp, kuytu köşelerde gizli gizli ağlayarak zehir olan bir çocukluk evresi bu.
İkinci bölümde ise, meyhanede tanıştığı ve herkes tarafından saygı gören yaşlı "Kaptan" Mavromati ile olan dostluğunu okurken yer yer hüzünlenip yer yer tebessüm ediyoruz.
Kitabın son bölümünde, yazarın en büyük arzularından biri olan Fransa'ya ulaşma yolundaki çabaları anlatılırken, biletsiz kaçak bir yolcu olarak bindiği vapurda Fransa'ya niyetlenip Napoli'de son bulan yolculuğu ve "onu görmeli sonra ölmeli" denilen eşsiz şehir Napoli'deki gündüzleri aç dolaşıp geceleri aç yattığı zamanlarına şahitlik ediyoruz.
Romenler, Rumlar ve Türklerle birlikte Balkan coğrafyasının tüm renklerini içinde barındıran; hüznün, yoksulluğun ve saflığın anlatıldığı Hayat Yollarında, Yaşar Nabi Nayır'ın duru Türkçesiyle ölümsüzleşen Balkan ezgisi tadında bir yapıt.
