Mesleğim dolayısıyla çok fazla ölüme şahit oldum, epeyce de ölü gördüm Fakat Tolstoy kurduğu dünyada ölümü öyle güzel ve incelikle işlemiş ki...Gerçekten ölümü yaşamış sanırsınız.
Sadece bu meseleyle kalsa yine iyi. Karakterlerinde acıyı, kini, çaresizliği ve özellikle de “gururu” tam manasıyla yaşatmış.Tüm bunları yaptıktan sonra da parçalar halinde yaşamın anlamına dair düşüncelerini ve birtakım felsefi içselliklerini okuyucuya aktarmış.
Ben okurken çoğu zaman çocukluğumu anımsadım neden bilmiyorum...
(Kitaba gelecek olursak mutlaka okunması gerek.)