Açıkçası kitabın başındaki hikayedense yazarın kendi hayatından anlattığı bölüm daha güzeldi. Çok samimi yazılmış bir kitap bence.
Başında kısa kısa bir sürü hikaye var kitabın, sonrada kendi hayatından kesitler anlatıyor.
Bence güzeldi. 🤗
Birkaç aylık bebeğe:
“Ne kadar da yaramazsın,” diye kızmışlar. “Sanki karnın açmış gibi ağlayıp duruyorsun. Fakat annen seni kucağına alınca, bir damla süt emip bırakıyorsun.”
Bebek, ‘melek diliyle’ konuşarak: “Hiç süt içmesem de Allah beni doyurur,” demiş. “Ama annemin bana sarılması için, elimden başka bir şey gelmiyor ki…”
hayatın içinden serilerini çook önceleri okumuştum.. Cüneyt Suavi nin mimar olması da meslektaş olarak beni buna sevkeden sebeplerden biriydi.. farklı bir bakış açısıyla yazılmış toplumun içinde belki de çok da ön planda olmayan küçük insanların, vicdana, ruha dokunan küçük hikayecikleri.. arada karikatürlerle zenginleştirilmiş.. hoş kitaptır.. çocuk kitabı zannetmeyin bence büyükler ilk önce okumalı..
