Hayatın Kaynağı
Ayn RandHayatın Kaynağı Sözleri ve Alıntıları
Hayatın Kaynağı sözleri ve alıntılarını, Hayatın Kaynağı kitap alıntılarını, Hayatın Kaynağı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Eğer sevabın ölçüsü fedakârlıksa, kimin feda ettiği daha büyük? Asıl ermiş, asıl aziz kim?
PlatoKitabı okudu
…Onu bile vermezdi insana... Anlayışı bile... Size birazcık saygı göstermiş olmak için bile. İnsanları memnun etmeye çalışmakta ne kötülük var, anlayamıyorum. Dost canlısı olmanın, sevilmeyi, popüler olmayı istemenin sakıncası nerede? Neden suç sayılıyor bunlar? Biri neden sizi bu yüzden hor görsün, alay etsin, her zaman, gece gündüz, hiç huzur payı tanımadan, Çinli işkenceciler gibi. Hani insanın başına su damlatırlarmış!
Sayfa 483 - suç değil de….Kitabı okudu
Artık Tanrıdan, acı çekmenin soyluluğundan söz etmiyordu. İnsan kitlelerinden söz ediyordu. Sabahlara kadar süren tartışma seanslarında, dinin bir bencillik olduğunu, çünkü bireysel ruhun önemini fazla abarttığını kanıtlıyordu. Dinlerin yalnızca bir tek kaygısı vardı, o da kişinin kendi ruhunun kurtulması.
"Salt anlamda sevap kazanmak için, kişinin, kardeşleri uğruna, en adi suçları ruhuna yüklemeye istekli olması gerekir," diyordu Ellsworth Toohey. "Bedene acı çektirmek hiçbir şey değildir. Tek sevap, ruha acı çektirmektir.
"O halde ne yapacaksın? Kaygılanmıyor musun?"
"Hayır. Böyle olacağını biliyordum. Bekliyorum."
"Neyi?"
"Benim türümde insanları."
"Ne türmüş o?"
"Bilmiyorum. Yo, biliyorum, ama anlatamıyorum. Kendi kendime, keşke anlatabilseydim, diyorum. Bunu tümüyle kapsayacak bir tek ilke var olmalı, ama onun ne olduğunu bilmiyorum."
"Dürüstlük mü?"
"Hem evet, hem de hayır. Kısmen öyle. Guy Francon da dürüst adam, ama o kadarla kalmıyor. Cesaret? Ralston Holcombe'un cesareti var. Kendine göre. Bilemiyorum. Başka konularda bu kadar müphem değilim ama. Buna karşılık, kendi türümde insanları yüzlerinden tanıyabiliyorum. Yüzlerindeki bir şeyden.
Sayfa 335
Ama bu ölüm gibi. Gerçek değilsin sen. Bir vücutsun yalnızca. Ölüm nedir, anlıyorsun, değil mi? Vücut artık kıpırdayamıyorsa, hiç iradesi, anlamı kalmamışsa ölüdür. Anlıyor musun? Yokluk. Salt yokluk. Senin vücudun hareket ediyor... Ama o kadar. İçindeki öbür şey, yani senin... Senin ruhun yok. İraden, isteğin, anlamın da yok. Gerçek sen diye bir şey yok artık.
Şöhret. Hayranlık. İmrenme. Bunların hepsi başkalarından gelen şeyler. Tüm inançlarını başkaları dikte etti ona. O bunlara pek bağlı kalmadı, ama başkaları onun bağlı olduğunu sandığı sürece, bir sakınca görmedi. Baş derdi hep başkalarıydı. Büyük olmak istemiyor, büyük sanılmak istiyordu. Bina yapmak istemiyor, mimar olarak hayranlık toplamak istiyordu. Başkalarını etkileyebilmek için başkalarından çaldı. İşte sana kendini katıksız silme. İhanet ettiği, feda ettiği şey, kendi egosuydu. Oysa herkes ona bencil diyor.
PlatoKitabı okudu