Unamuno çelişmekten ve saçmalamaktan ve inanç sahibi olmaktan korkmamayı öğütlüyor. İman sahibi olmaktan çekinmek de ancak, aklını götürdüğü yere kadar kullanmaktan çekinmeyenler için geçerlidir. Yaşamın trajik duygusu, ölüm ve ölümsüzlük arzumuz... Üslup çok hoşuma gitti, sataşmaların kitaba renk kattığını düşünüyorum: 'Trajik Yahudi, zavallı Trajik Yahudi' diye sesleniyor Spinoza'ya. Ölümsüz olmanın arzusuna iman diyor, iyi insanlar bu imana sahip olabilir diyerek bizleri de ''kendi dinine'' çağırıyor, Don Kişot'un dinine. Tanrı'nın insanlık ve hatta insan olduğunu, dilin antropomorfik metaforlar sistemi olduğunu ve dolayısıyla Tanrı'nın muhayyile ile pek alakalı olduğunu saklamıyor. 'Okurum, okurum...' diye içten seslenişleriyle bize şöyle dua ediyor: Tanrı sana huzur ve ilahi mutluluk nasip etsin. Amin.