Hayat, süresi senaryo ile alâkalı; kahramanı ölmedikçe devam eden, kimine göre uzun, kimine göre kısa metrajlı bir film. Yani herkes kendi filminin kahramanı, herkes kendi dünyasının olmazsa olmazı sonuçta. Madem ki bir film hayat ve madem ki bizler bu filmin kahramanlarıyız; o zaman film tadında yaşamak gerekmez mi o hayatı?
Gülmek ve ağlamak, sevinmek ve üzülmek, sevmek ve sevilmek, insan olmanın doğasından değil mi? Tıpkı doğmak, büyümek, baba olmak, anne olmak, yaşlanmak ve ölmek gibi... İyi olmasa kötü olmaz, keder olmasa sevinç anlam kazanmaz. Zor olmasa kolay nedir ki?
Kitaptan bazı başlıklar;
- Bu muskayı yapan buraya gelecek
- Kabloda elektrik var mı abi?
- Aslanlar oteli basmış
- Biz cenazeyi çoktan defnettik
- Kesin çözüm kobra yağı!
- Patolojimiz bozuldu
(Tanıtım Bülteninden)
