Çok yalnızım, Layana gibi. Yalnızlıktan ölebilirim... Geride bırakacağım mikadan kuşlar değil kedilerim ve kederlerim olur. Hakikaten Yalnızlıktan ölebilirim. Çünkü güzel görünen insanlar çirkinleşti ve ben bunun üstesinden gelemeyebilirim. Sonra kötü huylular iyileşti Gülay. Yalnızlıktan ölmezsem aklıma tedbir getirilmeli... Kanaat yoksunu kel beyinli biri olup çıktım... Eskiden sen vardın, suskunluğunla beni kollayan, çepeçevre saran... Şimdi kimsesizliğin kuyusunda kendimden ve karanlığımdan başka gözetecek bir şeyi kalmayan... Yalnızım... Gidip gelip mutfakta can veren hallere kapılıyorum. Isınan tavaya, kaynayan çaya, kirlenen bulaşıklara sürünüyorum... En çok da sigaraya. Yedikçe küçülüp eriyecekmişim gibi davranmaktan bıktım, ancak ıssızlığı parçalayan tek yer burası...
