Kitapta üzerinde ölü toprağı bulunan bir genç kız, toplumun yastan beklentileri, yazarın Sergey’in davranışlarıyla yasa verilmesi gereken tepkileri anlatışı çok ince işlenmiş. Fakat kitabın ana konusu bu değil, bu beni etkileyen kısım. Sergey ölümü yok sayıyor gibi görünse de aslında kabullenmişliğin getirdiği rahatlamayı anlatıyor gibi neşeli davranışlarıyla. Ayrıca sadece betimlemeden ibaret gibi görünse de yazarın mevsimler ve duygular arasında kurduğu bağlantı çok etkileyici ve kitabın sonuna kadar bu ilinti anlaşılamıyor. Rusça’ da hem zaman hem mevsim anlamına gelebilen “pora” kelimesiyle, Tolstoy’un Sergey’e kurdurttuğu şu cümleye bakın “Her yaşın kendine özgü sevgisi vardır.”. Bu incelikler ve bağlantılar bütünü beni çok etkilese de kitabın genç kız karakteri Maşa ile her yerde empati kuramadım fakat bu empatiyi kuramamamda toplumsal farklılıkların ve çağın büyük bir etken olduğunun farkındayım.
