Avrupalıların yerlilere yaptığı zulmü derinlemesine irdeleyen Conrad, aynı zamanda her insanın içindeki kötülüğü ele alıyor ve bunu bir beyazın belleğindeki iç çatışmalarla anlatıyor.
-
Öncelikle kitapla tanışmama gelirsem, kitabı öyle bir yerde gördüğüm için değil, yorumlarını okuyup dikkatimi çektiği için almıştım. Bana göre zor bir kitap olduğunu, okurken anlamaya başladım ama buna rağmen yine de okumaya devam ettim. Kitap yavaş okunmuyor, aksine hızlı okunuyor. Kelimeler gözümün önünde yıldızlar gibi kayıyor ve ben o kelimelerin büyüsüne kapılıp sarhoş oluyordum ama hiçbir şey anlamıyordum. Böylesi derin, gerçekçi bir eseri anlayamamanın üzüntüsü içinde olduğumu söylemeliyim. Buna rağmen yine de Marlow’un kitap aşkını ve bilgiç sözlerini sevdim. Tabii ki, Avrupalıların uygarlık götürme bahanesiyle Afrika’yı sömürgeleştirdiğini ve insanlara zulüm yaptığını sevmedim.
-
“Kitabı cebime attım. Emin olun, kitabı okumayı bırakmak, eski ve sağlam bir dostluğun sığınağından ayrılmak gibiydi.”
