Henüz Vakit Varken GülümNazım Hikmet Ran

"Paran varsa eğer
Bana bir fanile bir don al,
Tuttu bacağımın siyatik ağrısı."

Param var diyorum Nazım baba alayım ama sen yoksun. Sana dünyalar alayım desem nafile. Çaresizlik kokan şiirlerini bize bırakıp çekip gitmişsin işte.

"Ben içeri düştüğümden beri güneşin etrafında 10 kere döndü dünya" demişsin. Peki sen öldüğünden beri güneşin etrafında 55 kere dönmüş bu dünya bunu bilir misin? Bütün polisler fark etti artık Gülhane parkındaki en güzel ceviz ağacı olduğunu.

En güzel şeydir şimdi hatırlamak seni. Tarih 23 Eylül 1945 olmasa bile. Türk köylüsü hala kitap yerine topraktan öğreniyor her şeyi. Değişen hiçbir şey olmadı senden sonra.

Ve senin gibi öylesine ciddiye alıyorum ki yaşamayı,
yetmişimi görürsem eğer zeytin dikeceğim. Buralarda yetişmez ama olsun.

Haydarpaşa garında değilim.
Ne sene 1941'in baharı ne saat on beş.
Ama yine de merdivenlerin üstünde güneş yorgunluk ve telaş var.

Ama vakit yok Nazım Baba. Paris yansın yıkılsın artık kimin umurunda.

"Bir de kim bilir
sevdiğin kadın seni sevmez olur
ufak iş deme
yemyeşil bir dal kırılmış gibi gelir
içerdeki adama."

Nazım gibi bakmak, Nazım gibi gülmek, Nazım gibi susmak, Nazım gibi özlemek, Nazım gibi kokmak, Nazım gibi beklemek mahpus damında ve ölmek Nazım gibi; güzel...

Ülkemin değil, kişilerin kurbanı Nazım. Memleketine hasret bırakılan Nazım.
Yazdıklarının güzelliği, nedeniydi özlemi...

Ah Nazım...
Güzel Nazım...
Helâk oldum bilince seni, diğerleri gibi.

Bu vatanı seviyorum karış karış, geziyorum ayırmadan sağı solu, doğuyu batıyı senin yerine...
Bil ki içimdesin en güzel yerinde kalbimin...

Nazım Hikmet denilince fazla söze gerek yok. En güzel şiirler bir çatı altında toplanmış ve sunulmuş bizede tereddütsüz okumak düşer.
Bunu itiraf etmeliyim: Nazım Hikmet'in şiirlerini okudum, şarkıya dönüştürülmüş eserlerini dinledim. Ama hiç ardı ardına şiirlerini okumamıştım. Kerem gibi şiirindeki cesaretini:

"Ben yanmasam 
Sen yanmasan
Biz yanmasak
Nasıl çıkar karanlıklar 
Aydınlığa"

Mavi gözlü dev, minnacık kadın ve hanımellerindeki kalp sancısını:

"Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
Dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
Bahçesinde ebruliii
Hanımeli açan ev..." 

Karıma mektup'daki umutsuzluğunu:

"En fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda ölüm acısı"

Vapur'daki memleket özlemini:

"Bir vapur geçer Boğaz'a doğru.
Nazım usulcacık okşar vapuru,
Yanar elleri" 

O karmakarışık aşk hayatıyla, insan kalbinin hissedebileceği aşkın üstünde bir vatan aşkıyla zamanın ötesinde bir şairmiş.

Nazım Hikmet ve onu hiçbir vakit anlayamayacak olan ben. Herkes bu kadar severken acaba ben neden Nazım Hikmet’e meyil edemiyorum, şiirlerindeki tadı alamıyorum. Herkes gibi ben neden anlamıyorum. Şiirlerini üç dört kere okumama rağmen edebi bir taraf bulamıyorum. Bana çok ama çok uzak yazılmış sözler olarak geliyor. Edebi bir taraf bulmaya çalışıyorum, ama yok. Ben Nazım’ı anlamıyorum.

Bazen diyorum ki kendi kendime, bir sözcük, bir kelime kurtarır mı şiiri? Ama bakıyorum sonra, tamam cümle güzel ama ne gelen tarafı bana hitap eder ne giden tarafı. Birçok kere denedim lakin hiçbir zaman anlamayacağım biri olarak kalacaksın galiba Nazım Hikmet.

Sevdiğim hoşuma giden şiirlerinde var elbet. Mesela “Bulutlar Adam Öldürmesin” ya da “Türk Köylüsü” bazen “Karlı Kayın Ormanında.” Bazen ise bir şiirin içerisindeki bir cümleni; “Sen yanmasan, ben yanmasam, biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa,” seviyorum.

Sanırım seni anlamak için çok yetersizim. Lakin yaşım genç muhakkak bir gün bende yeteri kadar gelişip seni anlamaya, anlamaya gayret edeceğim.

Sözün özü; okuyun arkadaşlar, ben bilmesem de anlamasam da bu kadar insan yanılamaz. Elbet vardır bir bildikleri.

Sevgi ile kalın.

Kitap incelemesinden ziyade kitabın bana hissettirdiklerini anlatmaya çalışacağım. Çalışacağım diyorum çünkü bu enerjiyi, neşeyi ve coşkuyu anlatabilecek kelimelerimin var olduğuna emin değilim.

Saat 04:00 sularında uyku bastırdığı için ve uyumamam gerektiği için sarıldım kitaba.

Yorgun zihnim okuduklarını anlayabilecek mi kaygısı taşıyordum bir yandan, okuduğum her şiir, hatta her satır başka dünyalara götürdü beni. Bu dünyada var olan ama ulaşması her geçen gün sanki daha da imkânsızlaşan. Sonra bu imkânsızlık tanımı silindi aklımdan, yerini umuda bıraktı. Kızdım mı zaman zaman? Evet ama daha çok gurur duydum, bunca zûlme rağmen, umudunu kesmeyen bir adam, insan tanımını hak eden bir insan olduğundan.

Şiirin mimarını karşımda buldum sanki, biraz dertli, biraz öfkeli ama en çok umutlu bana da bulaştırdı bu halini ve ne uyku kaldı ne yorgunluk.

Önce bunu dinledim;
https://youtu.be/07v_jNr2OVY
Biraz bekledim, düşündüm, sindirdim sonra bunu;
https://youtu.be/LY0eR9KWYTQ

Tüm bunların üzerine 2 gün daha uyumam gibi geliyor...

Üstadın şiirlerinde kaybolmak, hasreti, aşkı, çocukları onun gözünden, yüreğinden okumak inanın başka bir dünya da gezmek gibi...

Duyguları bir cümlede anlatıp okurun anlamı üzerine saatlerce düşünmesini sağlamak bu olsa gerek. Yaşanmışlıklarına kendi yaşanmışlıklarımızı o kadar iyi oturtuyor ki sanki okuduğunuz şiir sizi anlatıyor...

Nazım Hikmet özlem şairi. Ömrünün çoğunu yurtdışında geçiren çok değerli bir şair. Kendisine hep hayran oldum. Severek okudum sözlerini şiirlerini. Lisedeyken ödevim olduğu için araştırmıştım. O ödevden sonra kendisini çok sevdim. Bu kitaptan sonra daha bir yer edindi kalbimde. Şiir sevmeyen biri olarak ben bile beğendiysem herkes beğenir Nazım Hikmet'i. Türk edebiyatının en değerli şairlerinden biri o. Kendisi ömrünün çoğunu yurt dışında geçirmiş olsada edebiyatımıza çok değerli eserler kazandırdı. Şiiri sevmeye çalışmaya devam. Böyle değerli bir şairi okuduğum çok mutluyum. Şiirler özlem koksada...

Benim ifademle Hikmeti Nazım :) aşk,memleket,özlem,özgürlük her kesimden okuyucunun kendinden bir iz bir işaret bulabileceği bir şair.Dili günlük ve sade bir şiir kitabı.
Henüz vakit varken gülüm
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,

Nazım Hikmet Ran bbbayıliyorum şiirleri insanı buyuluyotpr her okudumda bana sanki gerçeğimi anlatıyor iyikide okudum ???
Nazım Hikmet Ran şiirlerini okumaya devam edeceğim!!!

Kimisi için "Mavi gözlü dev" kimisi için " Romantik komünist". Benim için o çocukluğum... Nazım Hikmet şiirleriyle büyüdüm ben ilk ezberlediğim şiir onundu. Edebiyatı onunla sevdim bu nedenle bir Nazım Hikmet kitabını incelemek hayli zor benim için ....
Öncelikle kendisi serbest nazımı çağdaş edebiyatımızda kullanan ilk kişi oluşunu ve bunda ne kadar iyi olduğunu bütün şiirlerinde kanıtlamış. Kitaptaki son şiir olan otobiyografi şiirinde şu dizeleri dile getiriyor

Yazılarım otuz kırk dilde basılır
Türkiye'mde Türkçemle yasak

Ne mutlu bize ki bir şairimizin daha kıymetini öldükten sonra anladık ...
Kim ne derse desin Nazım Hikmet bu gün umudun, aşkın ,kavganın,direnişin ,hasretin ve ümidin şairidir ... Nice Nazım Hikmet ile büyüyen çocukların yetişmesi dileğiyle.
"SENDE, BEN,İMKANSIZLIĞI SEVİYORUM,
FAKAT ASLA ÜMİTSİZLİĞİ DEĞİL..."

"O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi."
İyi ki sevdi Nazım. Aşkı, insanı, memleketi, şiiri sevdi. Hasreti, gurbeti, çileyi yaşadı. Kalbine dokunan ne varsa mürekkebinden akıttı. Her şiiri birbirinden değerli. Dikkatle ve özenle okunmalı.

Ah bu Nazım ah....Hayat hikayesi bir değişik adam.Aşk hikayesi bambaşka bir adam. Aslını soracak olursanız şiirler iyide aşk konusunda adam kelimesi fazla gibi sanki... Ya da bunca mısra çıkması için bu yaşam gerekiyordu. Nazım'ın tiyatro oyunlarını da beğenirim.Okumayanlar için şiirleri sonrası tiyatro eserlerine de bakmalarını öneriyorum.