Her Ömür Kendi Gençliğinden Vurulur

Yılmaz Odabaşı
şimdi sevmediklerimizi sevmeyi deniyoruz yaşadıklarımızı değil artık y(aşamadıklarımızı) özlüyoruz...
her sabah ölürken yenibaştan ölüm kirletirken her sabah yeniden ellerimizi yüzün senin yalnızlığın adresinde adresinde gül kokar, gül bakarsın seni kim bırakmış bu kente? bir yanıyla keder keder öleyim de bir yanıyla düşeyim uçurum diye! seni taammüden bana savuran bu kentten davacıyım; gözlerinden de!
Sayfa 50 - pdfKitabı okudu
kırık bir dal mı yağma bir bahçe mi ömrümüz?
Sayfa 11 - Doruk Yayınları · 1996Kitabı okudu
tabancaya gerek yoktur sen haklı bir cinayetsin günlerin duvağında her ömür kendi gençliğinden vurulur…
Sayfa 37
herkes kendine göre bir yalnızlıktır...
Sayfa 73 - Doruk Yayınları · 1996Kitabı okudu
tabancaya gerek yoktur sen haklı bir cinayetsin günlerin duvağında her ömür kendi gençliğinden vurulur
günlerin çarmıhında isa kadar yaslıyım ve tanrılar kadar çok yaşadım kimse bilmeyebilir...
Resim