Her Şeye Rağmen Sevgi Lev Nikolayeviç Tolstoy
"Bakın göstereyim" demiş ermiş.
Bir sofra hazırlamış. Bu sofraya sevgiyi dilinden düşürmeyen; ama dilden gönüle indirmeyen kişileri çağırmışlar. Hepsi yerlerine oturmuşlar. Derken, sıcak çorbalar ve arkasından da "derviş kaşığı" denilen bir metre boyunda kaşıklar gelmiş.
Ermiş: "Bu kaşıkların sapının ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir şart koşmuş. "Öyle kaşığın çukur kısmına yakın yerden tutmak yok." "Peki" demişler ve çorbayı içmeye başlamışlar. Fakat o da ne? Kaşıklar uzun geldiğinden, sofradaki hiç kimse, çorbayı döküp saçmadan bir türlü ağzına götüremiyormuş. En sonunda, bakmışlar bu iş olmuyar, çorbadan vazgeçip, öylece aç aç kalkmışlar sofradan. Onlar sofradan kalktıktan sonra, ermiş: "Şimdi de sevgiyi gerçekten bilip yaşayanları çağıralım sofraya." demiş.
Yüzleri aydınlık, gözleri sevgiyle gülümseyen insanlar oturmuş sofraya. Ermiş: "Buyrun bakalım" deyince de, her biri uzun saplı kaşığını çorbaya daldırıp karşısındaki kardeşine uzatıp içmişler çorbalarını. Böylece her biri diğerini doyurmuş olarak, şükür içinde sofradan kalkmışlar.
"İşte" demiş ermiş. "Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse, o aç kalacaktır. Ve kim ki, kardeşini düşünür de doyurursa, o da kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz. Şunu da unutmayın ki, hayat pazarında alan değil, her zaman veren kazançlıdır."
(Tanıtım Bülteninden)
-
Baskı Tarihi:Ağustos 2012
-
Sayfa Sayısı:208
-
ISBN:9789752544413
-
Çeviri:Ersin Yıldırım
-
Yayınevi:Neden Kitap
-
Kitabın Türü:
Son hikaye dışında hiçbir hikayeyi sıkılarak okumadım. Hayatın Anlamı 'ndan daha çok sevdim bu öykü kitabını. Klasik seviyorsanız gönül rahatlığıyla okuyabilirsiniz.
Kitaptan 33 Alıntı
Kötülük tek taraflı olmaz.
Her Şeye Rağmen Sevgi, Lev Nikolayeviç Tolstoy
Sadece onun kötülük ettiğini söylüyorsun. Eğer kötülük yapan yalnız o olsaydı, ortada kötülük diye bir şey kalmazdı. Kötülük tek taraflı olmaz.
“Balık karada yaşamayı öğrenmek için bilgeye yakarır; Bilge ‘karada yaşamayı öğretirsem bizim gibi olursun ve artık asla yüzemezsin’ der, balık diretir ve illa da karada yaşamak ister… Bilge balığa bildiklerini öğretir ve tıpkı bir insan gibi balık artık karada yaşamaya başlar, bir gün öyle çok yağmur yağar, öyle çok yağmur yağar ki, her yer suyla dolar ; Balık bu kez düştüğü suda boğulur !.. Bir dakika önce en büyük hakikatmiş gibi gelen her şey, bir dakika sonra dünyanın en büyük safsatası haline gelebilir !.. Alıştığımız her şey bir an gelir ki, tüm bildiklerimizi yok eder…!”
Bu hal büyük şeytanın daha çok hoşuna gitmişti:
- "Ekmeğin acısını iyi çıkardın. Yalnız bir anlat bakalım, nasıl yaptın bu
şarabı? Herhalde ilk önce içine tilki kanı kattın. Bu yüzden köylüler onu içince tilki gibi kurnazlaştı. Sonra kurt kanı koydun. Bunun için de kurt gibi vahşi oldular. Daha sonra da domuz kanı kattın herhalde. Bu sebeple de domuza benzediler."
- "Hayır," diye cevap verdi küçük şeytan. "Hiç de öyle yapmadım. Benim yaptığım tek şey, onun fazla buğday yetiştirmesini sağlamaktı. Bu hayvanların kanları zaten insanlarda vardır. Fakat, yalnızca ihtiyaca yetecek kadar ekmek olunca meydana çıkmıyor. Bu köylü eskiden en ufak ekmek parçasını bile atmazdı. Fakat ekmeği çoğalınca, nasıl eğleneyim diye düşünmeye başladı. Ben de ona şarap içerek eğlenmesini söyledim. Köylü Allah'ın nimetinden, eğlenmek için şarap yapmaya başlayınca, damarlarındaki tilki, kurt ve domuz kanı kendini göstermeye başladı. Bundan sonra bir bardak şarap içtiği anda hep böyle hayvanlaşacak."
Büyük şeytan, küçük şeytana iltifatlar edip, onu övdü. Ekmek suçunu bağışladı.
Şeytanın Hilesi
Şeytan ekmeği alıp bir çalının arkasına oturmuş, köylünün kızıp, kendi adını anarak, nasıl küfredeceğini beklemekteydi.
Her biri kendi düşüncesini korumaya çalışıyordu. Ama bir kere göz göze gelip gülümseyince dava altta bir yerde kalıyor, onlar da onun üzerinde çok yükseklerde, ancak kendilerinin erişebilecekleri bir yere yükseliyordu.
Şimdi anladım ki kötülük kötülükle çoğalıyor.
Neyse ölen ben değilim, o!
Ölüm...
Yalnız onunla, başbaşa ve ona karşı hiçbir şey yapamayarak...
Ölüm korkusunu bırakıp, hayatı Allah'a bağlayınca taş gibi yüreğin yumuşadığını, uysalaştığını ve boyun eğdiğini anlamış.
