Bilimin yöntemi, nasıl ilerlediği, din-bilim ilişkisi, belirsizliğin o kadar da kötü bir şey olmadığı hakkında açık ve net bir anlatımı var. Üç bölümden oluşuyor. İlk iki bölümü daha çok beğendim. Muhtemelen benim şu anki ilgilerime ve meraklarıma hitap ettiğinden. Üçüncü bölüm ise biraz sıktı. Konular arasında sık sık bağlantıyı kaçırdım. Bunun da bir konuşma metni olmasıyla alakası olabilir. Aynı zamanda mevzunun geçtiği zaman ve mekan bilgisinden yoksun olduğum için olması da mümkün.
Ancak okunması gerektiğini düşünüyorum. Birçok konuya farklı açılardan bakmamı sağladı. Katı olmayan ve dengede duran insanları severim. Feynman da bunlardan biri.
