Tezer Özlü sanki hayata yorgun ve yenik başlamış bir insan intibaı bırakır bende hep tıpkı Virginia Volf gibi. O yüzden yazdıkları hep hüzün barındırır içinde. Bu kitapta da bunu daha iyi anladım.
Ferit Edgü ile olan dostluklarına hayran kaldım, doğrusu birazda kıskandım. Kim kıskanmaz ki! Bütün o eski yazarlarda olduğu gibi onlarında kendilerince bir edebiyat ve sanat çevreleri varmış beslendikleri. Kimlerle dostluk kurmuşlar hangi yazarlardan ve eserlerinden beslenmişler hemen hepsini birinci ağızdan öğrenmek güzeldi. Mektuplaşmaları okumanın en güzel yanı da bu değil midir zaten.. Keyifli okumalar :)
