Ömer; Zeyneb'e olan sevgisi, yaşadığı psikolojik sorunlar, ailesi ve arkadaşlarıyla olan ilişkilerinden dolayı sıkıntılı zamanlar geçirir. Tüm bunlar üzerine yaşamına son vermeye karar verir ve bunun için arkadaşı Harun'dan yardım ister. Harun ise Ömer'i bu fikirden vazgeçirmeye çalışır ve ona biraz süre verir. Fakat Ömer çoktan herkesleşmiştir, artık o da herkes gibidir.
Bu Tunç İlkman'dan okuduğum Parla'dan sonraki ikinci kitaptı ve ikisini de çok sevdim. Tunç İlkman'ın kalemini çok beğeniyorum ve özgün buluyorum. Bazı okuyucular olayların kitabın sonuyla bağlantısını anlamakta güçlük çektiğini söylese de sanırım benim beğendiğim kısım da böyle olması. Herkesleşme, beklentiyle başlayıp karşılığını aldığım bir kitap oldu. Ara ara psikolojik incelemeler, anlamlı cümleler, gerçek hayatta fazlaca karşılaşılan sıradan durumlar da barındırıyordu içerisinde. Ayrıca oldukça sürprizli bir kitap. Sonu özellikle gerçekten çok iyiydi ve etkileyiciydi. Yazar kitabın karakteriyle ve bizle de konuşuyordu sanki, biraz da alaylı bir dil kullanmıştı son cümlelerinde. Bence yazara bir şans vermelisiniz.
