Foucault, Platon'da kendilik tefekkürünü net bir şekilde açıklar: "Bu, psikolojik değil ontolojik bir tefekkür biçimidir" ve kendi kendini tanımak, böylelikle hiçbir vicdan muhasebesi uygulamak gerekli olmaksızın "ruhun varlık biçiminin ontolojik bilgisine erişmek" anlamına gelir.
Size ahlakımın üç unsurundan bahsedeceğim:İlk olarak bize önerilen şeyleri sorgulamadan kabul etmeyi reddetme; ikinci olarak analiz etmenin ve bilmenin gerekliliği ve üçüncü olarak yenilik ilkesi, yani önceki hiçbir programdan esinlenmemek...
Görev, içimizdeki en karanlık kısmı olan şeyi açığa çıkarmak değildir. Tam tersine kendilik, keşfedilmiş değil, oluşmuş hakikatin gücüyle oluşmuş olmalıdır.
Aklıma gelen düşünce - ve temsil ettiği şeylerin hakikatinden bağımsız olan düşünce - benim açımdan kendi hakkında bir yanılsama değil midir? Mesela aklıma oruç tutmanın gelmesi iyi bir şeydir. Bu fikir kuşkusuz ki iyi bir şeydir fakat Tanrı tarafından değil belki de öteki keşişlerle yarıştırmak amacıyla Şeytan tarafından telkin edilmiştir ve o zaman başkalarına yönelik olan kötü duygular oruç tutmamdan daha çok oruç tutma planıma karışabilir.