Konusu itibarı ile ziyadesiyle müstesna bir eser. Hikaye çeşitli heyecanlar ile müzeyyen olduğundan mütevellit nihayete erdirmek için isticale düşebilirsiniz. Mamafih, zamanımız okuyucusu bir eziyet-i mütemadiye yaşayabilir. Bu zorlu okuma neticesinde eseri nihayete erdirdiğiniz vakit mutmain olmanız da gayet tabiidir.
Kitaptan etkilenerek kendi çapımda bir tetkik ile başlamak istedim:)) Sürçülisan ettiysem affola. Şimdi asıl incelemeye geçebiliriz.
Heyula, Halide Edib'in 20 yaşlarında (1904) iken yazdığı ve sonradan (1974) kitap haline getirilen yapıtıdır.
Heyula sözlük anlamı ile; ürkütücü hayal anlamına gelir.
Kitapta, Selma'nın histerisi konu ediliyor. Şahap bey tarafından hipnotize edilen Selma'nın dramatik yaşamı ve sonu çarpıcı bir şekilde okura sunuluyor.
Ziya bey, arkadaşı Haşim bey'in evine konuk olur ve bu esnada Haşim bey'in eşi Selma hanım ile tanışır. Selma'nın tuhaf tavır ve davranışları, suskunluğu dikkatini çeker ve ziyaretlerini sıklaştırır, tek sebep bu değildir elbet.
Garip olaylar ve belirli bir zaman sonrası, her şey yavaş yavaş açığa çıkar lakin bu, ne yazık ki kaçınılmaz sonu engelleyemez.
Kitap keşke biraz daha sadeleştirilmiş olsaydı, daha çok keyif alırdım. Eski kelimeler insanı yoruyor maalesef. Kitabın arkasındaki sözlük ile fazlaca mesai ettik.
Cümlenin gidişatından anlarım nasıl olsa dedim kitaba başlarken ama, öyle olmuyormuş.
Bir örnekle açıklamak isterim okumayı düşünenlere:
"Ölünceye kadar o sesin mana-i tazallümünü, şiddet-i havftan, fart-ı azaptan mütevellit yaşsız bükâsını unutamayacağım."
Eski kelimeler ile boğuşmayı dert etmem derseniz, kitap gayet güzel, tavsiye ederim.
