Süreyyya Evren’den aslında hepimizi ilgilendiren bir roman
Sinan, romanın girişinde kendi ağzından tanımıyla “Hep zayıf oldum. Çok zayıf. İncecik. Karaktersiz. Silik. Gölgede. Tedirgin. Takipte. Bilemez. Sessizce sinirli. Hep arkadan geldim. İkinci. Gümüş madalya. Aynı bugünkü gibi” diyen, sürekli bir işi olmayan, uzun süredir bir makale üzerinde çalışan, annesi, anneannesi ve kız kardeşiyle aynı evde yaşayan genç bir entelektüeldir.
En yakın arkadaşı, kendisinin tam tersi özelliklere sahip, girişken ve dinamik, dost canlısı, kadınlarla arası hep iyi olan Vehbi’dir. Vehbi, Türk asıllı Hollandalı sanatçı sevgilisi Meryem ve Sinan genellikle birlikte takılırlar, kokteyllere, sergi açılışlarına giderler.
Bir gün Vehbi, Ankara’da bir üniversiteye konferans vermesi için çağrılır. Sinan ve Vehbi birlikte giderler... Bu süreçte Sinan’ın sanat ve sanatçılar, akademik dünya, kadınlar hakkındaki düşüncelerini daha yakından öğreniriz. Derken Sinan, ilginç bir teklif alır... Zengin bir işadamının kızı olan Maya’yla birlikte değişik ülkeleri gezecek, bu ülkelerin ünlü sanat uzmanlarıyla tanışıp bağlantı kuracaktır. Hindistan’da başlayan bu yolculuklar, Sinan ve dünyasını daha derinlemesine tanımamız için yeni ve şaşırıcı fırsatlar sunacaktırb
“Hiç Kimseyi İlgilendirmeyen Kişisel Bir Felaket”, yalın, mizahi sayılabilecek bir üslupla yazılmış, gayet kolay okunan akıcı bir roman. Süreyyya Evren bir anlamda “zamanımızın bir kahramanı” sayılabilecek edilgen aydın tipinin portresini çiziyor, bir tür zamane “Aylak Adam”ının izini sürüyor.
