Fatih Özgüven kitapta yer alan öyküleri hakkında şunları söylüyor: Ailede Avrupa'da, küçük bir çocukken sevdiğim, daha sonra kendim olmaya çalışırken, olmak istediğim şeye uymadığı için hafifçe utandığım, sonra yeniden sevdiğim biriyle sokaklarda dolaşıyoruz./ Bahçedeki Canavar'da olup bitenleri bana başkaları anlattı. Önce güldüm. Sonra uzun uzun düşündüm. Orada olmadığıma sevindim. Sonra keşke orada olsaydım, dedim./ Akşamüstü Oldu mu, tatil yerleri hüzünlü olur. İnsan yanındaki ecnebi arkadaşa derin konulardan bahsetmek isteyebilir./ Beyoğlu evimizse, Amapola da işte o eve dair bir hikâye./ Bir Sarışın Melek'te, Esma kötü bir şey diliyor; bazen dileğini geri almak için çok geçtir./ İnsanlara bakıp hikâyeler uydururuz. Üstelik Dilbilgisi'ndekiler ayrı dillerden konuşuyorlardı./ Eski Moda Bir Hikâye'nin kahramanı Avrupa'da bir Türk playboyu olabilecek bütün özelliklere sahipti. Ama tam öyle olmadı./ Gizli Nağme büyük bir hikâyeciye armağan... Olaylar Serkldoryan yerine Babylon'da başlıyor. Fark etmez./ Kemal, kapılarına vardığı Hayalet Şehir'de Batı ile Doğu'yu birleştiren büyük bir tez yazmak istediğini anlatacaktı. Acaba yazdı mı?/ İki Kişili Hikâye'deki iki arkadaş metroda karşılaşıyorlar. Ama aslında daha önce de karşılaşmışlar./ Mitfahren'de genç bir adam yanında siyah deri taklidi bavullarıyla bir yabancının arabasına binip bir şehirden ötekine gidiyor. Orada özel bir işi var./ Paris'te Bir Apartman'da birkaç hayalet birden oturuyor. Bir insan, bir memleket, bir çocukluk.../ Ateşim vardı, biraz. Ajda, beni Regal Dönemi'yle yatakta yakaladı. Bilmece Bildirmece. Çözüldü Düşününce.”
(Yayınevi Sayfası)
