Hiç Özlemezdim Seni

üşümediysen aç kalmadıysan
yürümediysen yalınayak yollarda
bölüşmediysen lokmanı başkalarıyla
anlayamazsın beni anlayamazsın

kocaman dünyaya tanklar füzeler sığdı da bir biz sığamadık

şiir de olmasa hani
hüznünden paslanır çürür acılar

sonra..
sonra geçerdi maviş maviş ölen kızlar yaşanmamış ömürlerini
(yaralı şehirlerin omuzlarında
geçerdi oğullarının kanını saçlarının akına takan analar
bir de sen ..
bir de sen geçerdin ciğerimin taa ortasından
gene de hiç mi hiç özlemezdim seni

ekmek bakışlı çocukların özlemi dağılırken fabrikalara toplanırken alanlara asyalı afrikalı... anaların ahı
külliyen emek külliyen umut külliyen ihtilal olurdum
ayaz ve kum ve ırmak ve ateş ve reyhan olurdum
üşürdüm
kanardım
yanar baharlanırdım

sen değildin sınıfların hayatımızdaki bilmecesini çözen bendim