Nurdal Durmus...Hic sesler...
Cokk cokk guzel bir kitap.Okuyan her kes mutlaka bi sayfalarda kendini bulucak.KITABIN NERESINDE OLDUGUNA SIZ KARAR VERIN.BU HER KESIN OLDUGU KADAR DA HIC KIMSELERIN DE HIKAYESIDIR!
hüznümü soranlara “bir şeyim yok, iyiyim!” diyorum. oysa benim bir şeyim var! dilimin ucunu dokundurduğum kutsal sözlerle sadece seni kandırabiliyorum. hâlbuki çalımlı laflarla hayat kurgulayan acemi yazarlar gibi ağlıyorum içime. sonra aynalar, yalanı yakalanmış vicdan kadar mahcup ediyor beni. oysa ben, yakamı ellerinden kurtardığım sevgili(m) bilirdim sonbaharı. zaman aralıklarında tütün sarılmış şiirlerimi tozu dumana katarak koşturduğum, okuttuğum yârim bilirdim. büyük saçmalıklarına aldırmadığım umursamazlığım, kuşları fark edip yabancı bilmeden herkesi sevebildiğim çocukluğum bilirdim. şimdi içimde sana karşı sonsuz bir küslük var! yaşamak, ürkünç bir fırtına gibi mevsimlerime saldırıyor. artık kaldırım kenarına oturup karıncalarla konuşmalıyım! kapım çalmalı. tanrı gelmiş olmalı! ya da, hayata şerh düşmüş bütün nebiler ellerimden tutmalı.
Yazmadan yaşayanlar olduğu kadar, yaşamadan yazanlar da var!
-insan, yoruluyor insandan!
-bizim, ideolojileri değil, birbirimizi sevmeye ihtiyacımız var.
-bu coğrafyada mümkün olmayan tek şey de bu: sevmek!
-nice insanlar gelip geçiyor hayatımızdan.....
