Yalnız ağlanır. Yalnız kaldıkça daha çok ağlanır. O kadar çok ağlanır ki sonunda neye ağladığını unutmuş olursun. Uzun uzun ağlamanın en iyi tarafı budur. Gözyaşını tüketirsin. İçinde birikmiş ne varsa, gözyaşı önüne katar sürükleyip denize döker.
Vücuttan çıkan her şeyin bir mekanı olması gerekirmiş gibi. İnsan sokaklarda gülmez. Sokaklarda ağlamaz. Yani yanında kimseler yoksa. İnsan insana mekan mı oluyor aynı zamanda? Yanında biri varken dikkat çekmeyen bir eylem, yalnızken neden sahibini deliliğin coğrafyasına getirip bırakıyor? İnsan insana mekan. İnsan insana perde. İnsan insana tanıklık ettiği sürece her şey normal sanki.
Kitap hayata tutunamayan, yaşamak için yönlendirme bekleyen Şahinin üniversiteden ve şehirden kaçışını anlatıyor.Özellikle özgüven ve iletişim problemi yaşayan insanların okumasını tavsiye ediyorum.Romanın kahramanları Şahin, Muhsin Amca, Halil Ağa ve Şabanda kendinizi göreceksiniz.Kişisel gelişim ve psikolojik kitap havasına girmeden terapi ediyor insanı.İslamcılar edebiyattan anlamıyor, nasihatçılığa soyunuyorlar, diyenlere tavsiye etmek lazım.