"Sırt çantama birkaç eşya atıp yola çikmak istedim." Evet, kitabın bendeki etkisi tam anlamıyla buydu... Aslında zaten Andrew ve Camryn ile birlikte o arabanın arka koltuğundaydım sanırım kitap boyunca.. Aralarındaki sihiri bozmamak için sessiz sessiz çevirdim sayfaları, arka koltukta oturduğumu farketmesinler diye.. Ama bazen çok zorlandım; mesela onlar bağıra çağira "Hotel California"yı soylerken katılmak istedim. Yağmur yağarken arabanın üstüne uzanmak istedim onlarla ya da yıldızların altında uyumaya çalışırken karşılaştıkları yılandan kaçmak kahkahalarla. Muhteşem bir yolculuktu, mutlaka katılmalısınız onlara bir durakta.
Kitabı okurken bir sürü şarkı çıkacak karşınıza; hemen o anda açıp dinlemenizi öneririm. Fiziksel olarak kitabın bir parçası gibi hissedeceksiniz kendinizi. Ama favorim kahvaltı yapmak için durdukları restoranda müzik kutusunda çalan "Raisins In My Toast". Bakalım şarkıyı soylerken dans eden Andrew sizi de gülümsetecek mi?
Naçizane tecrübem ve tavsiyemdir.
Yazara, sanatçılara, çevirmen Süreyya Çalıkoğlu'na saygıyla...
