Kabrimi kimse ziyâret etmesin Allah için,
Gelmesin reddeylerim billâh öz kardaşımı;
Gözlerim ebnâ-yı âdemden o rütbe yıldı kim,
İstemem ben Fâtiha, tek çalmasınlar taşımı.
Vükelâ kabrine heykel dikelim şöyle yazıp
Ki: «Bunun hâl-i hayâtında yeri münhal idi;
Sanmayın yevm-i vefâtında bilindi kadri,
Sağlığında yine bu böylece bir heykel idi.»
Cihanda pâdişâhım hayret-efzâdır fütûhâtın,
Ahâlînin elinden zabt olunmuş çiftlikâtın var;
Ne mutlu! memleket gittikçe, artar feyz-i lûtfunla
Memâlikte senin milyon kadar müstemlekâtın var.
Cihâna geldiğim günden beri pek çok cefâ gördüm,
Ezildim bâr-ı gam altında, bin türlü ezâ gördüm,
Değil bigânelerden, âşinâlardan belâ gördüm,
Vücûdum âlem-i sıhhatte bir bîmâra dönmüştür.