Hilal Görününce Sevinç Çokum
Şafak sökerken Salgır Nehri kıyılarına varmıştı. Çatır Dağı'ndan doğan su durgundu. Yağmur bekliyordu. Adını aldığı bu nehirden su içti. Durup dinlendi. Sonra eski günlerdeki canlılığını yeniden bularak nehir boyunca yürüdü, koştu. Yaz güneşiyle kavrulmuş bozkırın kokusunu almaya başlamıştı. Doğduğu, bir tayken koştuğu bozkırın... Bazen taşlı kayalı yerlerde tökezliyor, yine de yürüyor, koşuyordu.
Kuzeydeki düzlüklere varınca yürümeyi öğrendiği bu yerleri tanıdı. Başını göğe kaldırıp birkaç defa kişnedi. Sahibini çağırdı. Durup bekledi. Oradan geçen köylüler bu sahipsiz
hayvanı görerek yanına yaklaştılar. Salgır bu yabancılara ürkek baktı. Sonra dönüp dörtnala oradan uzaklaştı...
(Tanıtım Bülteninden)
Kırım Türkleri...
Osmanlı ' nın yıkılış dönenimine denk gelen ve ısrarla umutla Osmanlı'nın yardıma gelmesini bekleyen Kırım'lılar...
Nizam dede,oğlu Giray ve Arslan Bey üçgenin de geçen bir eser.Yazar,Sivastapol ve Bahçesaray 'da geçen esareti ve haklarının Ruslar tarafından ellerinden alınan Kırım Türk'lerinin hayatlarından bir kesit yazmış,fakat savaştan ziyade beklentileri dile getirmiş.Her sayfayı çevirdiğim de acaba Nizam dedenin beklediği Bey kim diyerek okudum...
Kitabın dile akıcı ve sade fakat beklediğim gibi destansı değil.Sıkılmadan okuyabilirsiniz .
Kitabi okurken aklimda dile gelen hep ayni nameydi "Sivastopol marsi" Düşünüyorumda aslinda ne kadar fevri ve akilsizca yasiyoruz. Vatanin anlami buyuyor beyninizde icinizde. Insanlar vatanlarini terketmemek icin neleri feda ediyor oysa. Kitabi okurken soyle bir gecmisimizi ve bize miras kalan o derin siziyida hatirlayacaksiniz. Selam sana Akmescit selam sana Bahcesaray
Sevinç Çokum’un en güzel romanı diyebilirim. Aslan Bey’in şahsında Kırım’ın macerasını anlatmış aslında. Zaten bu romanıyla Türkiye Yazarlar Birliğinden yılın romanı ödülü de almıştı.
Kitaptan 10 Alıntı
"Başsız kalan Kırım'a başsız mezarlar dememin sebebi budur oğul...
Hilal Görününce, Sevinç Çokum (Sayfa 49)
O karlı gecede Bahadır birdenbire uyandı.Sanki uzaklardan bir atlı gelip kapıyı vurmuştu.
"Sen ne söylersin? Hani nerde hanlarınız,hani nerde o ihtişamlı devir?Git de kavukları kırılmış mezarlara bak!O giraylar öldü,mezar taşları paramparça oldu.Hakikisi orda.Git gör.Harap,viran.Şimdi söyle hangisi daha değerli?"
"Osmanlı'yla bağımızı kopardı.Bizi bir başımıza koydu.Onlar da Türk,biz deTürk'üz.Neden bizim adımız Tatar kondu?Nice Kırım Türk'ü,yalanı hakikat diye kabul edip aldandı.Kırım'ın istiklali,Osmanlı'nın buralardan çekip gitmesine bağlıdır diye aramıza fitne soktular!
Yağmur bulutları tepelere çekilmiş,oraları karanlığa boğmuştu.Soluk bir güneş,otlara yayılıyor,sonra kayboluyordu.
"Ben dağılanı birleştirmek isterken sen nereye gideceksin ey sefil?...
"Torunlarim okusunlar, tahsil görsünler," derdi. "Çünkü insan, her kötülüğü ilimle yener."
"Yeryüzünde türlü türlü millet ve kavim vardir ki, dilleri başka, renkleri, huylari başkadir. Amma cümlesi Allah'in huzurunda insanoğludur."
"İnsanlar pişe pişe bir şekle girer, sen daha pişmedin mi?"
"Birakalim fenni bir tarafa, acep Islam'i çocuklarimiza doğru dürüst verebiliyor muyuz? Icatçilik ve keşfiyyat evvelce bizde iken, şimdi Frenk'lere mahsus bir iş oldu. Bunu görneyen kördür. Ilme zincir vurduk ağalar! Biz kendimiz vurduk. Tipki Zincirli Medrese'nin kapusundaki zincirler gibi."
