''Gördüğümüz şeyleri nasıl görürüz? Bir ressam yaptığı tabloyu nasıl görür?
Şöyle:
Ressam tuvale bakar.
Fırçasını boyaya batırır.
Boyayla ıslanmış fırçayı tuval bezinin üstünde dolaştırır.
Fırçasını boyaya batırır.
Fırçayı tuval bezinin üstünde dolaştırır.
Ressam tuvale bakar.
Her seferde tek bir fırça darbesi. Yaşamımızın her günü.
Böyle oluyor işte.
İşte senin boyan Jamie; içinde önermeler yüzüyor döne döne. İşte fırçan; daldırıp gerçeklik olarak neyi kabul edeceksen kovadan al. İşte tuvalin: Yaşam.''
Hepimiz seçimlerimiz neyse onu yaşıyoruz. ''Kader'' kavramının belirleyicisi bizden (kendimizden) başka kimse veya hiçbir varlık değil. Bilincimizden davranışlarımıza yansıyan düşüncelerimiz ''kader'' kavramının tanımıdır. Hayatta ne kadar kapı varsa o kapıları açmak -veya kapatmak- sadece kendi elimizde. Binlerce yıl önce ''şimşekten'' korkan insanların, etraflarında sığınacak bir şey bulamadıkları için uydurduğu fakat insanların beyni evrimleştikçe bunu sadece ''yönetim ve bilinci uyutmak'' için kullanmaya başladıkları ''tanrı'' kavramı tam olarak kendimiziz. Düşüncelerimizle yaratır, var olur, ''gerçeklik olarak neyi kabul ettiysek'' bu şekilde yaşar ve ölürüz. Tam olarak bu yüzden insan, istediği her şeyi yapabilecek güçtedir. Yapılması gereken tek şey kendi olumsuz özönermelerimizin yerine, olumlu ve daha güçlü olan özönermelerimizi koyup kendimizi de-hipnotize ederek gerçekliğe ulaşmak.
