Kemalettin Tuğcu'dan yine çocuklara zerre kadar uygun olmayan bir çocuk kitabı okudum. Kitabı yetişkin olarak okuyunca bile insanın yüreği dayanmıyor. Güzel bir kurgu, Yeşilçam tadı veren bir öykü. Fakat çocuklar için yazılmış olduklarını düşününce çok üzülüyorum. Bir devrin çocukları bu kitapları ilkokul kitabı olarak okudu. Çok yazık!
•••
Gelelim bu acılarla yoğurulmuş, ıstırap dolu kitabımızın konusuna: Murat küçük bir çocuk. Babası sarhoş, tam bir alkolik! Herif küp gibi içiyor. Yine böyle şişenin dibini gördüğü bir akşam karısını sudan sebeplerle azarlayıp, babasının evine yolluyor. Kadın kalkıp gidince küçük Murat başlıyor ağlamaya.
Anne bu, kolay mı?!
Çocuk ağlıyor diye sinirlenen ayyaş baba çocuğu da kovuyor. Babasının "defol git, annenin peşinden" deyip kovduğu çocuk sokakta annesine yetişemiyor, geri dönerken de yolunu şaşırıyor ve kayboluyor. Yağmurun gökten boşanırcasına yağdığı soğuk gecede "Hırdavatçı Dede" olarak tanınan Tahir Baba'nın kapısına denk gelen çocuğa bu yaşlı adam sahip çıkıyor. Çocuğun geceyi yanında geçirmesine izin veren ihtiyar sabah ilk iş karakola kayıp çocuk bulduğunu bildiriyor.
Murat'la Tahir dedenin yollarının kesişmesiyle başlayan, keder ve acı dolu bir öyküydü. Çok üzülerek okudum. Çocuklarınıza kesinlikle okutmayın. İçerisinde çok fazla olumsuz öğe var!
Okumayı düşünenlere iyi okumalar diliyorum. :)
