Bazı kitaplar vardır, okuru yakasından çekip içine sürükler ve boğazında bir yumru, içinde bir his bırakır. Bazı kitaplar ise okuru kendinden iter ve okkalı bir tokat atar, ben böyle kitaplara tuhaf ama güzel derim. Jean Genet’in Hırsızın Günlüğü adlı eseri ise okuduğum tuhaf kitaplar arasında yerini aldı. Bu kitabı pek tavsiye etmem, herkesin rahat rahat okuyabileceği bir kitap değil ama ne yalan söyleyeyim beğenmedim de değil. İmkanım olsaydı bu eseri Fransızca’dan okumayı da isterdim çünkü eserde ağır ağdalı ve şiirsel bir dil var ve malumunuz olacaktır ki şiirsel metinlerin çevirileri oldukça tırt ve okunması okuru baya yoruyor.
Kitapta Eşcinsellik, hırsızlık, ihanet, serserilik, pislik, hapishane yok yok yani. Fakat bu gözünüzü pek korkutmasın, siz görmek istemesenizde toplumda böyle insanlar var ve hep olacaklar. Bu eser onların hayatına uzaktan bir bakış, bu eser Jean’ın hayatına acılan bir pencere. Eserin beğendiğim bir yönü ise bazı insanların kendine bile itiraf edemeyeceği şeyleri Jean bir aziz misali, kendini pisliğin içine sokarak, alçaltarak, balcıkların içine bandırarak gözler önüne sermesi.
