1943'te bir kış günü Münih Üniversitesi'ndeki amfide Leibniz'i anlatıyordu. Leibniz'in şeytanın yüce gönüllü bir Tanrı'yla birlikte varolabilmesine dair görüşleri onu Huber için çekici kılıyordu. Huber, Leibniz'in peşinden giderek kötülüğün bu mükemmel dünyada bir kusur olduğunu, güzel bir konçertoda yanlış çalınan bir nota olduğunu söylüyordu.